ERGENEKONLA UZLAŞMAK İYİ FİKİR DEĞİL
Son zamanlarda Balyoz ve Ergenekon gibi darbe davalarının yeniden görülmesi (muhakemenin iadesi) meselesi konuşuluyor. Yalçın Akdoğan isimli kısa görüşlü adamın, “milli orduya kumpas kurdular” beyanı üzerine kılıç artıklarının tamamı harekete geçti. Hükümet, bu kılıç artıkları tarafından kuşatmaya alınıyor gibi bir hisse kapılıyoruz. Bu hissimizin yanlış çıkmasından en fazla biz memnun oluruz ama hadiselerin gidişine bakınca, hissimizin gerçekleşeceğine dair endişemiz artıyor.

Meseleyi bu noktaya getiren hadiseler silsilesi malum. Fethullah Gülen isimli birinin, çevresine topladığı gözü dönmüş güruhla, on bir yıldır yardımını ve desteğini gördüğü hükümete, görülmemiş çapta isyan ve ihanet hamlesi, Tayyip Erdoğan ve çevresindeki çelik çekirdek üzerinde manevi bir tesir icra etti ve ruh dünyalarını dağıttı. Paralel devlet namıyla meşhur olan örgüt, hükümet üzerindeki tesirinin, kendi gücünden ve hamlesinden kaynaklandığı vehmine kapıldı. Oysa “ihanet” denilen ve insanoğlunun en adi, en alçak keşfi, dostun ruh dünyasını darmadağın etmek gibi şeytani bir tesire sahiptir. Yeryüzünde ve insan cinsi içinde, ihanet kadar en küçüğü bile en büyük tesir icra eden insan fiiline denk başka bir hareket yoktur. Dünyanın yarısını yöneten bir imparator bile, yakınındaki bir kişinin ihaneti ile sarsılır. Sarsılır çünkü mesele güçler dengesiyle değil, ruh dünyasıyla ilgilidir. İnsanın ruh (kalp) dünyası, yatak odasından daha ileride bir mahremiyete sahiptir. Oraya girebilmek çok hususi şartlara ve çok yoğun ruhi temayüllere bağlıdır. Dostluk ve dostluğun mütemmimi olan “itimat”, mahremiyetin en derin noktasına kadar girmenin şifresidir. İhanetin insan ruhunu yaralamasının sebebi, dostluğun ruhi arkadaşlık olması, ruh dünyasındaki halveti mümkün kılması, insanın en saf ve en mahfuz odasına kadar girebilmesidir. En mahrem ruh hücrelerinin açılması anlamına gelen dostluk ve itimat, sadece ihanet ile infilak eder. Okumaya devam et →