GAZZE, ÖLÜMSÜZLER DİYARI
Şehitler hakkındaki mukaddes ölçü her Müslümanın malumudur, “Onlara ölüler demeyiniz, onlar Rableri katında diridirler”. Bizim gözümüze “ölü gibi” görünüyor olmalarının ne önemi var, Allah Azze ve Celle’nin katında ne oldukları, nasıl oldukları, hangi kıymet ve ihsana sahip oldukları esas değil midir? “Hakikat” cihetiyle diri olmaları, “gerçek” cihetiyle ölü gibi görünmelerinden mukayesesiz daha kıymetli değil midir?
Şehadet, ölmeden ahirete intikal etmenin iki yolundan biridir, diğeri ise “ölmeden ölenler”… Öyleyse müminin dünyada iki maksadı var, ya “ölüp de ölmeyenlerden” veya “ölmeden önce ölenlerden” olmak. Her iki ihtimal de dünyada ölümsüz hale gelmektir. Ahirete “ölmeden” intikal etmenin iki yolu vardır ve her mümin bu yollardan birine yönelmelidir. Müjde o kimselere ki, her iki maksadı da gerçekleştirmiş olsun. Hem “ölmeden önce ölüp” hem de “ölüp de ölmeyenlerden” olmak.
“Ölmeden önce ölmek”, tasavvufun Sünnet-i Seniyyeye uygun olarak usulünü geliştirdiği, güzergahını tespit ettiği, nihai maksadını gösterdiği bir yoldur. “Nefs-i emmare”den başlayıp, nefsi ruha irca edene kadar devam eden süreç, nefsi insanın merkezi olmaktan çıkarır, hatta nefsi insanın herhangi bir hareketine tesir etmek gücünden mahrum hale getirir. Veya nefsi ruha irca etmekle, nefsi tezahürlerini de ruhi tezahürler haline getirir ki bu durumda nefsin tezahürleri de şeytani değil rahmani, dünyevi değil uhrevi mahiyet kazanır. Her halde insan “ruhi hayata” geçmiş olur. “Ruhi hayat”, saf halde yaşanmaya başlandığında ölüm gerçekleşmiş olur, ruh bedenden azade hale gelir. Zaten “ölüm”, nefsi-bedeni hayattan, ruhi hayata geçiştir, çünkü ölen ruh değil nefs ve bedendir. (Bu bahis uzun ve girifttir, burada sadece meseleyle ilgili cihetine temas edilmiştir.) Okumaya devam et →